Verhalen gegrepen uit het leven van Maurits van Cesarine uit den Delhaize, kleermaker,
voyageur in koffie, kruidenier, duivenmelker en familiekundige te Hofstade.

---

Ik ben een voorloper geweest van de tombola’s met nieuwjaar vooraleer de ganse middenstand op elke gemeente jarenlang eindejaarstombola’s organiseerde. Dat was zo gebeurd.

 

Hoofding van reclamefolder.

Met een nieuwjaar hadden we een tombola georganiseerd voor onze winkel alleen. We gaven lotjes volgens wat de mensen kochten. Ik was met mijn baas Willy Wellens overeengekomen. Hij gaf ons een barton als eerste prijs. We hadden heel veel prijzen die allemaal in onze etalage uitgestald stonden.

De trekking zou bij ons thuis gebeuren. Ik zei tegen Mama: “Luistert, bakt een taart of drie, vier. We gaan al de geburenvrouwen uitnodigen om naar de trekking te komen. Ik zal tegen Willy zeggen dat hij ook moet komen.”

De mans wisten op voorhand dat ze op de dag van de trekking in de winkel een druppel zouden krijgen. De ene na de andere kwam aan de toog staan en dronk zijn druppel.

Vanachter zaten er zo’n vijftien vrouwen. Willy was er ook. Er was koffie gemaakt en taart gegeten voor we aan de trekking begonnen. Er kwam binnen praktisch geen prijs uit. Willy zei : “Als er nu geen prijs uitkomt, geef ik een fles cognac.” Hij gaf een fles en daarna nog één. Uiteindelijk was het meestendeel van die vrouwen zat. En ik bij.

De laatste prijs die moest getrokken worden was die barton. Het toeval wil dat die wel gewonnen werd door iemand die in huis was, door Alma, de vrouw van Roger Bruylandt. Ze woonden toen al rechtover ’t school. Roger kwam om een uur of zes van zijn werk, van de chequen in Brussel. Hij kwam binnen, is blijven zitten en heeft helpen drinken. Ik moest die zware barton met de auto naar huis voeren. Ik heb eigenlijk in de zep moeten rijden om zo op mijn gemak in de Zijpstraat te geraken.

Ik had beloofd dat de trekking ’t jaar nadien in ’t Duifken zou gebeuren, met een bal. Ik kreeg weer de medewerking van Willy. Hij betaalde het zaaltje en het orkest. De entrée was gratis. Het was dus praktisch volledig op zijn kosten. Willy was zeer gewillig omdat ik een zeer goeie klant van hem was.

Er was zoveel volk in ‘t Duifken dat ge er met moeite binnen kon geraken. De mensen stonden tot op ’t straat. We hadden honderd prijzen. De honderdste prijs was een draagbare radio. Onze eerste prijs was een tv, witzwart nog, maar toch een tv. Ik zal nooit vergeten dat Liza Pensaert toen die tv gewonnen heeft.

Het jaar nadien waren we overeengekomen de tombola te organiseren samen met de beste winkeliers van Willy Wellens: Hélène Vergeylen van de Hendrik Consciencestraat in Hofstade, Godelieve Van Medegael van Gijzegem en van Aalst een stuk of drie: Maria Meuleman van Kerrebroek, Maria Beirens en nog een winkel uit de Sint-Jobstraat. Die gaven onder hun eigen naam allemaal dezelfde folder uit met reclame voor de tombola. Ik had die folder opgemaakt.

Dat jaar was er natuurlijk nog meer volk op de trekking.
 

---